Please Wait..

evet böyle diyor içimden bir ses.. "lütfen bekle" ürkek bir çocuğun gece sokakta yalın ayak yürümesi kadar naif, sessiz ve huzurlu bir bekleyiş..
her adım atışımı daha da ağırlaştırıyor bu bekleme olgusu.. bekliyorum. beklenen bir insan yok sevdiğim eşim ve iki tane mıncırığım var.. düşünüyorum bazen neyi bekliyorum diye..
an'ı bekliyorum galiba..
Bu bekleme duygusu bana bazen huzur katmasına rağmen çoğunlukla ayağıma dolanıyor.. yapacaklarımdan beni alıkoyuyor, şimdi zamanı değil. Bekle.. bekle..